Βιομηχανική

Βρες τις ερωτήσεις του μαθήματος, με σημειώμενες τις σωστές απαντήσεις

1) Ποια από τα παρακάτω ΔΕΝ ανταποκρίνονται στο σκοπό των συνδέσμων που βρίσκονται μέσα στις αρθρώσεις:
1. Τη συγκράτηση των συνενωμένων οστών της απορρόφησης των κραδασμών
2. Τη μείωση της υπέρμετρης κίνησης της άρθρωσης
3. Να αυξάνει το εύρος περιστροφής της άρθρωσης κατά την κίνηση
4. Την απορρόφηση των κραδασμών κατά την κίνηση
2) Ο γνωστικός χώρος της βιοκινητικής έρευνας ΔΕΝ περικλείει:
1. Τη βελτίωση της μυοσκελετικής κίνησης των αθλητών με βάση τους κανόνες που τεκμηριώνονται δια μέσου της ερευνητικής μελέτης, με σκοπό τη μεγιστοποίηση της απόδοσης, εξειδικεύοντας την παράλληλα σε κάθε αθλητική δραστηριότητα και ηλικία των αθλούμενων
2. Την επισκόπηση, μελέτη και ανάλυση των κινητικών δραστηριοτήτων των αθλητών με σκοπό την αναζήτηση των “κανόνων” αρμονικότερης λειτουργίας του μυοσκελετικού συστήματος
3. Την αξιολόγηση των μηχανικών χαρακτηριστικών της κίνησης για την πρόληψη τραυματισμών καθώς και τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας προγραμμάτων αποκατάστασης τραυματισμών
4. Την στατιστική ανάλυση των παραμέτρων του αθλητή
3) Οι διαρθρώσεις είναι οι αρθρώσεις στις οποίες παρατηρείται:
1. Ελάχιστη ή (συνήθως) καμία κίνηση μεταξύ των συναρθρούμενων οστών
2. Ευρύτητα κινήσεων μεταξύ τω δύο συναρθρούμενων οστών και αποτελούν την πλειοψηφία του τύπου των αρθρώσεων του ανθρώπινου σώματος
3. Περιορισμένη κίνηση μεταξύ των δύο συναρθρούμενων οστών
4. Τα δύο συναρθρώμενα οστά είναι πρακτικά ακίνητα και συνδέονται με ισχυρό κολλαγόνο σύνδεσμο
4) Κατά την εκτέλεση των κινήσεων οι ιδιαιτερότητες στην τεχνική ΔΕΝ οφείλονται:
1. Των δυνατοτήτων κιναίσθησης του αθλητή
2. Στην ιδιαιτερότητα της μυοσκελετικής κατασκευής του συγκεκριμένου αθλητή
3. Των δυνατοτήτων εκμάθησης των τεχνικών της κίνησης
4. Στην ενεργοποίηση της θωρακικής και οσφυϊκής μοίρας
5) Κατά την εκτέλεση των διαφόρων ασκήσεων ευλυγισίας - ευκαμψίας, ποια από τις ακόλουθες προτάσεις ΔΕΝ είναι σωστή:
1. Πολύ καλή γνώση του κινητικού πλάτους και του κινητικού κώνου των μελών του ανθρώπινου σώματος
2. Θα πρέπει να αποφεύγεται η υπέρμετρη επιβάρυνση στις ακραίες θέσεις του κινητικού κώνου
3. Θα πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη οι ιδιαιτερότητες της κάθε άρθρωσης που λαμβάνει μέρος στις ασκήσεις
4. Είναι ενδεδειγμένη η υπέρμετρη επιβάρυνση στις ακραίες θέσεις του κινητικού κώνου
6) Κατά την κάθετη πτώση (φάση προσγείωσης) ενός αθλητή αναπτύσσονται κυρίως δυνάμεις:
1. Συμπιεστικές
2. Ελκτικές
3. Στρέψης
4. Απόσχισης
7) Η ελαστικότητα είναι η ιδιότητα του μυός να:
1. Αντιδρά (αυξομειώνοντας το μήκος του) σε κάθε νευρικό ερέθισμα, ανάλογα με την υφή του ερεθίσματος και τον βαθμό τονικότητας του μυός
2. Βρίσκεται σε μερική σύσπαση κατά την φάση της ηρεμίας
3. Αυξάνει το μήκος του όταν δεχθεί διέγερση και η επαναφορά του μυός στο αρχικό του μήκος με την αναίρεση της διέγερσης
4. Καμία από τις προαναφερόμενες
8) Οι στροφικές κινήσεις του κορμού πρέπει να πραγματοποιούνται:
1. Με ενεργοποίηση της θωρακικής και αυχενικής μοίρας
2. Μέχρι τις 50°
3. Με ενεργοποίηση της θωρακικής και οσφυϊκής μοίρας
4. Με ενεργοποίηση όλων των τμημάτων της σπονδυλικής στήλης (θωρακικής, οσφυϊκής και αυχενικής) με την ίδια αναλογία μοιρών (°)
9) Η αρχιτεκτονική των οστών του ισχίου ενός κολυμβητή και ενός αθλητή κουνγκ φου (που ασχολούνται αρκετά χρόνια με τα συγκεκριμένα αθλήματα)
1. Είναι διαφορετική η δόμηση των οστικών δοκίδων, λόγω της διαφορετικότητας της προπονητικής διαδικασίας
2. Είναι η ίδια και δεν διαφέρει η δόμηση των οστικών δοκίδων
3. Εξαρτάται από το φύλο του αθλητή
4. Εξαρτάται μόνο από την διατροφή και γενετικούς παράγοντες
10) Για την καλύτερη ανάπτυξη του μυοσκελετικού συστήματος, η προπόνηση των παιδιών προεφηβικής ηλικίας:
1. Θα πρέπει να περιλαμβάνει διαφορετικές αθλητικές δραστηριότητες πολλαπλών κινητικών ερεθισμάτων
2. Θα πρέπει να περιλαμβάνει ασκήσεις κυρίαρχα έντονης μυϊκής ενδυνάμωσης
3. Θα πρέπει να περιλαμβάνει μόνο μία (1) αθλητική δραστηριότητα, εστιασμένη στο συγκεκριμένο άθλημα
4. Θα πρέπει να περιλαμβάνει μόνο ασκήσεις τεχνικής τελειοποίησης της τεχνικής
11) Κατά την κίνηση των διατάσεων γύρω από την άρθρωση ώμου όπως εμφανίζεται στην παρακάτω φωτογραφία, ποια από τις θέσεις εκτέλεσης της κίνησης είναι η ορθή;
1. Η άσκηση είναι ορθή και στις τρείς περιπτώσεις
2. Στην (γ) περίπτωση
3. Στην (α) περίπτωση
4. Στην (β) περίπτωση
12) Σε αθλητές ηλικίας ειδικά άνω των 14 ετών, με την μυϊκή ενδυνάμωση (αύξηση δύναμης διαμέσου ασκήσεων εξωτερικής επιβάρυνσης) των μυϊκών ομάδων που συγκρατούν την άρθρωση ή κινούν τα συνενούμενα μέλη γύρω από την άρθρωση
1. Υπάρχει παράλληλη / αυτόματη αύξηση του κινητικού πλάτους ή κώνου (ευκαμψίας) της άρθρωσης
2. Δεν υπάρχει μείωση του κινητικού πλάτους ή κώνου (ευκαμψίας) της άρθρωσης, όταν παράλληλα συνοδεύεται από αντίστοιχες ασκήσεις ευκαμψίας των συγκεκριμένων αρθρώσεων
3. Υπάρχει μείωση του κινητικού πλάτους ή κώνου (ευκαμψίας) της άρθρωσης
4. Κίνδυνος χαλάρωσης των συνδέσμων που συγκρατούν την άρθρωση
13) Ποια από τα ακόλουθα ΔΕΝ αποτελεί δείκτη εξελικτικής πορείας των αθλητών
1. Δείκτης επιπέδου απόδοσης και προσαρμοστικότητας
2. Δείκτης μεγιστοποίησης της μυϊκής δύναμης
3. Δείκτης σταθερότητας της απόδοσης και των δυνατοτήτων βελτίωσης
4. Δείκτης του ρυθμού βελτίωσης της απόδοσης
14) Κατά τον σχεδιασμό των προπονητικών προγραμμάτων για τις αναπτυξιακές ηλικίες 10-12 ετών, τα προπονητικά ερεθίσματα - επιβαρύνσεις θα πρέπει να είναι:
1. Ίδιες τόσο στα αγόρια όσο και στα κορίτσια και για τα άνω άκρα και για τα κάτω, αφού μπορούν να ανταποκριθούν το ίδιο ικανοποιητικά
2. Διαφορετικές τόσο στα αγόρια όσο και στα κορίτσια και για τα άνω άκρα και για τα κάτω, αφού δεν μπορούν να ανταποκριθούν το ίδιο ικανοποιητικά
3. Διαφορετικές ειδικά για τα άνω άκρα, για τα αγόρια και τα κορίτσια
4. Διαφορετικές ειδικά για τα κάτω άκρα, για τα αγόρια και τα κορίτσια\
15) Κατά την προπονητική διαδικασία, οι ασκήσεις κιναίσθησης:
1. Εξαρτάται από την κινητική κατάσταση του αθλητή και το φύλο
2. Δεν βοηθούν τον αθλητή στην τελειοποίηση της κίνησης και έχει μικρή επίδραση στην μεγιστοποίηση της απόδοσης
3. Μπορεί να συντελέσουν στην απόδοση μόνο μετά την ενηλικίωση
4. Καθώς και ό έλεγχος του βαθμού κιναίσθησης πρέπει να είναι συνεχείς, ειδικότερα στις αναπτυξιακές ηλικίες
16) Για έναν αθλητή Wushu Kung Fu είναι σημαντικό η αναλογία μυϊκής δύναμης μεταξύ των ίδιων μυϊκών ομάδων των σύστηχων μελών (δεξιού και αριστερού σκέλους)
1. Να έχει σχεδόν την ίδια αναλογία
2. Εξαρτάται από το άθλημα και το αγώνισμα
3. Να είναι μεγαλύτερη ως προς το περισσότερο χρησιμοποιούμενο σκέλος
4. Να είναι μικρότερη ως προς το περισσότερο χρησιμοποιούμενο σκέλος
17) Κατά την φάση της ανύψωσης κατά την εκτέλεση ενός άλματος, εφαρμόζεται στις μυϊκές ομάδες των εκτεινόντων του γόνατος:
1. Ισοτονική πλειομετρική συστολή
2. Ισομετρική συστολή
3. Ισοκινητική συστολή
4. Ισοτονική μειομετρική συστολή
18) Κατά την άσκηση του “σταυρού “ στους κρίκους (στην ενόργανη) ποια μυϊκή συστολή επιτελείτε στην άρθρωση του ώμου (με σταθεροποίηση του αθλητή στην εικονιζόμενη θέση);
1. Ισομετρική συστολή
2. Ισοκινητική συστολή
3. Ισοτονική πλειομετρική συστολή
4. Ισοτονική μειομετρική συστολή
19) Αν θα ήθελες να αυξήσεις την μέγιστη μυϊκή ισχύ (όχι δύναμη) ενός αθλητή (Προσοχή: άνω των 14 ετών) ποιο θα ήταν το ποσοστό δύναμης και ταχύτητας (σε σχέση με την μέγιστη δύναμη και την μέγιστη ταχύτητα του αθλητή) που θα χρησιμοποιούσες στην προπονητική διαδικασία;
1. Το ποσοστό της μέγιστης ταχύτητας θα ήταν το διπλάσιο από της μέγιστης δύναμης
2. Με 30% της μέγιστης δύναμης και 30% της μέγιστης ταχύτητας
3. Ανάλογα την μυϊκή ομάδα που θα ήθελα να ενεργοποιήσω
4. Το ποσοστό της μέγιστης δύναμης θα ήταν διπλάσιο από της μέγιστης ταχύτητας
20) Κατά την προπονητική διαδικασία, οι ασκήσεις σε αθλούμενους ηλικίας 8 – 12 ετών:
1. Οι ασκήσεις πλειομετρικής / έκκεντρης μορφής με παράλληλη μυϊκή ενδυνάμωση αποτελούν βασική παράμετρο της ημερήσιας προπονητικής διαδικασίας
2. Οι μυϊκές επιβαρύνσεις που εφαρμόζουμε στο παιδί πρέπει να είναι αντίστοιχες με την δυνατότητα αποδοχής της επιβάρυνσης του εριστικού μυϊκού συστήματος και των συνδετικών ιστών
3. Αποτελούν βασική παράμετρο οι ασκήσεις έντονης επιβάρυνσης, πλειομετρικής μορφής αφού βοηθούν τον αθλητή στην τελειοποίηση της κίνησης
4. Οι ασκήσεις πλειομετρικής μορφής πρέπει να πραγματοποιούνται μεταξύ 3-4 ημερών την εβδομάδα
21) Ώθηση ορίζεται ως δύναμη πολλαπλασιασμένη με τον χρόνο, η οποία προκαλεί αλλαγή στην ορμή ενός σώματος στο οποίο εφαρμόζεται η δύναμη. Η ώθηση και κατά συνέπεια η μεταβολή της ορμής του σώματος που δέχεται την εφαρμογή της δύναμης:
1. Είναι μικρότερη όσο η τεχνική εκτέλεσης της κίνησης είναι η πιο ενδεδειγμένη
2. Αυξάνεται όταν η δύναμη εφαρμόζεται στο σώμα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα (εκρηκτική δύναμη)
3. Αυξάνεται όταν το σώμα αντιστέκεται στην οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής του κατάστασης
4. Αυξάνεται όταν υπάρχει ελαστικότητα του σώματος κατά την εφαρμογή μυϊκής δύναμης
22) Αδράνεια ενός σώματος ονομάζεται η χαρακτηριστική ιδιότητα των σωμάτων:
1. Να μπορούν να περιστρέφονται γύρω από έναν άξονα
2. Να μειώνεται η απαιτούμενη δύναμη που απαιτείτε για την υπερνίκηση της αντίστασης
3. Να αντιστέκονται στην οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης (αν είναι ακίνητο να αντιστέκεται στην μετακίνησή του, ή αν κινείται να αντιστέκεται στην δύναμη ακινητοποίησης του)
4. Να αυξάνεται η ελαστικότητα του σώματος κατά την εφαρμογή μυϊκής δύναμης
23) Κατά την μυϊκή σύσπαση, οι κινήσεις των οστών πραγματοποιούνται σύμφωνα με τους νόμους της μηχανικής και των μοχλών. Σε ποια θέση του πήχη μπορεί να παραχθεί η μεγαλύτερη κατά την φάση της ανύψωσης ενός βάρους με την εκτέλεση κάμψης του πήχη γύρω από την άρθρωση του αγκώνα, σε ποια φάση παρατηρείται η μεγαλύτερη απόδοση των καμπτήρων μυών, δηλαδή μεγαλύτερη εσωτερική δύναμη ροπής (εσωτερική δύναμη από τους καμπτήρες)
1. Εικόνα Δ
2. Εικόνα Α
3. Εικόνα Γ
4. Εικόνα Β
24) Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες οι επιδράσεις που μπορεί να παρατηρηθούν λόγω της αυξημένης / υψηλής θερμοκρασίας στο συγκεκριμένο μέλος (κατά συνέπεια και στην αντίστοιχη μυϊκή ομάδα που συμμετέχει στην αθλητική κίνηση):
1. Δεν μπορούν να μειωθούν με ψύξη του συγκεκριμένου μέλους πριν από την εκτέλεση της κίνησης (κατά συνέπεια των αντίστοιχων μυών της κίνησης)
2. Να παρατηρηθεί αφυδάτωση η οποία ενισχύει την ικανότητα εφίδρωσης με αποτέλεσμα την μείωση της εσωτερικής θερμοκρασίας του σώματος
3. Δεν υπάρχει διαφορά στην μυϊκή απόδοση όταν υπάρχει υψηλή θερμοκρασία στην συγκεκριμένη μυϊκή ομάδα
4. Μπορούν να μειωθούν οι αρνητικές περιπτώσεις με ψύξη του συγκεκριμένου μέλους πριν από την εκτέλεση της κίνησης, ενώ οι συγκεκριμένες μυϊκές ομάδες μπορούν να προσφέρουν την μεγαλύτερη εργογεννητική δυνατότητα κατά την φάση της μέγιστης παραγωγής δύναμης
25) Με την εφαρμογή της ενεργητικής προθέρμανσης των μυών (ασκήσεις προθέρμανσης)
1. Παρατηρείται σχετικά μειωμένη απόδοση σε σχέση με την αντίστοιχη παθητική (όπως με την χρήση μόνο θερμαντικών μέσων)
2. Δεν υπάρχει διαφορά στην απόδοση σε σχέση με την αντίστοιχη παθητική
3. Αυξάνει την απόδοση μόνο των άνω άκρων
4. Παρατηρείται αυξημένη απόδοση σε σχέση με την αντίστοιχη παθητική, ειδικά στους εν τω βάθει μύες
26) Ποιος από τους ακόλουθους ΔΕΝ αποτελεί βασικό λόγο που επιβάλλεται η Βιοκινητική ανάλυση στα διάφορα αθλήματα και την προπονητική διαδικασία:
1. Ελέγχει και μειώνει τον κίνδυνο επιλεκτικής ενδυνάμωσης συγκεκριμένων μυϊκών ομάδων κατά τις ασκήσεις με βάρη
2. Εξαλείφει τον κίνδυνο τραυματισμού κατά την προπονητική διαδικασία
3. Αξιολογεί και ελαχιστοποιεί την επιφόρτιση μιας συγκεκριμένης μυϊκής ομάδας κατά την εκτέλεση της κίνησης
4. Εξασφαλίζει τον έλεγχο της μυϊκής απόδοσης κατά την άσκηση μετά από την αποθεραπεία από τραυματισμό
27) Ο μυϊκός κάματος χαρακτηρίζεται από μείωση της μυϊκής δύναμης ή της μυϊκής αντοχής. Η γενεσιουργός του αιτία είναι ακόμη άγνωστη αν και κάποιες έρευνες έχουν επισημάνει κάποιους παράγοντες μυϊκού κάματου. Ποιες από τις παρακάτω ΔΕΝ αποτελούν παράγοντες μυϊκού κάματου.
1. Από μικροσκοπικές βλάβες της αρχιτεκτονικής των μυϊκών κυττάρων (περιοχή των εγκαρσίων γεφυρών)
2. Η μείωση του μυϊκού τόνου, με παράλληλη μείωση της θερμοκρασίας στον μυ
3. Η μεγάλη συγκέντρωση ποσότητας γαλακτικού οξέος στα μυϊκά κύτταρα, που διαταράσσουν την οξεοβασική ισορροπία, εμποδίζοντας το σχηματισμό των εγκαρσίων γεφυρών
4. Η μείωση του μυϊκού γλυκογόνου ή ATP μέσα στον μυϊκό ιστό
28) Κατά την άσκηση των κοιλιακών του διπλανού σχήματος και έχοντας υπόψη τις παρουσιαζόμενες σε αυτό, ασκήσεις Α Β και C ποια από τις ακόλουθες προτάσεις ΕΙΝΑΙ αληθής;
1. Κατά την άσκηση κυρίαρχα πραγματοποιείται με κύρια αγωνιστική μυϊκή ομάδα, τους πρόσθιους μύες του μηριαίου οστού και η άσκηση πραγματοποιείται με κύριο αγωνιστή τον λαγονοψοϊτη μυ καθώς επίσης με κύριο αγωνιστή μυ τον ορθό κοιλιακό
2. Κατά την άσκηση κυρίαρχα πραγματοποιείται με κύριο αγωνιστή μυ τον ορθό κοιλιακό
3. Κατά την άσκηση κυρίαρχα πραγματοποιείται με κύρια αγωνιστική ομάδα τους πρόσθιους μύες του μηριαίου οστού
4. Κατά την άσκηση πραγματοποιείται με κύριο αγωνιστή τον λαγονοψοϊτη μυ
29) Οι στροφικές κινήσεις του κορμού πρέπει να πραγματοποιούνται:
1. Με ενεργοποίηση όλων των τμημάτων της σπονδυλικής στήλης (θωρακικής, οσφυϊκής και αυχενικής) με την ίδια αναλογία μοιρών (°)
2. Με ενεργοποίηση της θωρακικής και της αυχενικής μοίρας
3. Μέχρι τις 50°
4. Με ενεργοποίηση της θωρακικής και οσφυϊκής μοίρας
30) Κατά την προπόνηση με ασκήσεις κάμψης και έκτασης στην άρθρωση του αγκώνα:
1. Η τοποθέτηση των χεριών δεν επιφέρει καμία μεταβολή στην ενεργοποίηση διαφορετικών μυϊκών ομάδων
2. Το κεφάλι καλό θα ήταν να είναι σε υπερέκταση
3. Το κεφάλι, η λεκάνη και τα πόδια πρέπει να βρίσκονται πάντα στην ίδια ευθεία
4. Στην περίπτωση που οι παλάμες είναι απομακρυσμένες από το ύψος των ώμων, τότε η άσκηση κυρίαρχα πραγματοποιείται με κύρια αγωνιστική μυϊκή ομάδα τους μύες του τρικέφαλου
31) Κατά την προπόνηση της μυϊκής ενδυνάμωσης (ασκήσεων) των ραχιαίων μυών, έχοντας ως αρχική θέση εκείνη που εμφανίζεται στην εικόνα, η έκταση του κορμού πρέπει να πραγματοποιείται μέχρι τη θέση:
1. ΘΕΣΗ Α
2. ΘΕΣΗ Β
3. ΘΕΣΗ Δ
4. ΘΕΣΗ Γ
32) Ποια είναι η πιο ορθή εκτέλεση της κίνησης (άρσης του βάρους);
1. ΕΙΚΟΝΑ Β
2. ΕΙΚΟΝΑ Γ
3. Καμία απάντηση δεν είναι σωστή
4. ΕΙΚΟΝΑ Α
33) Η λανθασμένη κίνηση κατά το βαθύ κάθισμα μπορεί να προκαλέσει τραυματισμό των συνδέσμων, των μηνίσκων ή της άρθρωσης. Ποια είναι η πιο ορθή θέση για το βαθύ κάθισμα;
1. ΕΙΚΟΝΑ Β
2. ΕΙΚΟΝΑ Δ
3. ΕΙΚΟΝΑ Α
4. ΕΙΚΟΝΑ Γ
34) Η ορθή εκτέλεση (μείωση κινδύνου τραυματισμού) της διάτασης των καμπτηρών μυών των κάτω άκρων (με κάμψη του κορμού προς το ισχίο) πρέπει να πραγματοποιείται όπως στην εικόνα:
1. ΕΙΚΟΝΑ Γ
2. ΕΙΚΟΝΑ Β
3. ΕΙΚΟΝΑ Α
4. ΕΙΚΟΝΑ Δ
35) Κατά την άσκηση της διάτασης των οπίσθιων μηριαίων:
1. Ο κορμός θα πρέπει να βρίσκεται καθόλη την διάρκεια της κίνησης σε μια ευθεία
2. Ο κορμός πρέπει να είναι κυρτός για να ακουμπά καλύτερα τα άκρα των δακτύλων του ποδιού
3. Όρθια - ανατομική θέση, με κάμψη του κορμού προς τα πόδια
4. Η περισσότερο επιβαρυντική για την οσφυϊκή μοίρα, είναι όταν η αρχική θέση του ασκούμενου είναι από την ύπτια θέση, με κάμψη των ποδιών προς τον κορμό
36) Η ορθή εκτέλεση (με γνώμονα την μείωση κινδύνου τραυματισμού) κατά την άσκηση της έκτασης του πήχη προς τον κορμό πρέπει να πραγματοποιείται:
1. Ο κορμός πρέπει να είναι σε μερική πλάγια κάμψη προς την πλευρά του μέλους που κινείται για να μπορεί να ανταποκρίνεται καλύτερα όταν το εξωτερικό βάρος είναι κοντά στο μέγιστο
2. Με κίνηση του πήχη και σε σταθερή θέση το βραχιόνιο και ο κορμός
3. Με κίνηση τόσο του βραχιόνιου όσο και του κορμού
4. Ο κορμός θα πρέπει να βρίσκεται καθόλη την διάρκεια της κίνησης σε μερική κλήση (κυρτός) και όχι σε ευθεία για να υποβοηθά την κίνηση
37) Κατά την άσκηση εκτέλεσης της κίνησης άρσης βαρών, όταν ο αθλητής είναι σε πάγκο όπως στην φωτογραφία:
1. Η θέση των χεριών πάνω στην μπάρα των βαρών δεν διαφοροποιεί τις μυϊκές ομάδες που ενεργοποιούνται ως αγωνιστές μύες
2. Η κίνηση της μπάρας των βαρών θα πρέπει να είναι σταθερά επιβραδυνόμενη κατά την φάση της κάμψης στην άρθρωση του αγκώνα (η μπάρα κοντά στο στήθος του αθλητή) για την πρόληψη τραυματισμών
3. Τα γόνατα καλό θα ήταν να είναι σε πλήρη έκταση ή να κρέμονται τα κάτω άκρα προς τα κάτω και όχι λυγισμένα όπως της φωτογραφίας
4. Η αλλαγή τροχιάς ανύψωσης της μπάρας (πάνω από τους ώμους ή πάνω από το κεφάλι) δεν διαφοροποιεί τις μυϊκές ομάδες που ενεργοποιούνται ως αγωνιστές μύες
38) Κατά την βύθιση του κορμού και τις κάμψεις - εκτάσεις γύρω από την άρθρωση του αγκώνα:
1. Κατά την άρση του κορμού, για την καλύτερη απόδοση θα πρέπει το κεφάλι να έχει κλίση (έκταση) προς τα πίσω
2. Για την μέγιστη ενεργοποίηση των τρικέφαλων ως αγωνιστές μύες, ο κορμός πρέπει να έχει μια ελαφριά κλίση προς τα εμπρός
3. Για την μέγιστη ενεργοποίηση των τρικέφαλων ως αγωνιστές μύες, ο κορμός πρέπει να είναι όσο το δυνατόν κάθετος, χωρίς καμία κλίση
4. Η θέση - κλίση του κορμού κατά την βύθιση, δεν διαφοροποιεί τις μυϊκές ομάδες που ενεργοποιούνται ως αγωνιστές μύες
39) Κατά την άσκηση έλξεων του κορμού:
1. Ο κορμός θα πρέπει να βρίσκεται καθόλη την διάρκεια της κίνησης σε μία ευθεία
2. Η άσκηση γίνεται πιο ορθά όταν ο κορμός πραγματοποιεί μια υπερέκταση για να περάσεις το κεφάλι πάνω από την υπερκείμενη μπάρα στήριξης
3. Κατά την άρση του κορμού, για την καλύτερη απόδοση θα πρέπει το κεφάλι να έχει μια κλίση (έκταση) προς τα πίσω
4. Η αύξηση της ταχύτητας των έλξεων, ειδικά στην φάση της πτώσης αποτελεί σημαντική παράμετρο για την αύξηση της μυϊκής δύναμης των αντίστοιχων μυϊκών ομάδων
40) Κατά την σύσπαση των μυών οι ανταγωνιστές μύες:
1. Παίζουν ρόλο συναγωνιστή στους αγωνιστές μύες
2. Λειτουργούν σαν επιβραδυντές και οριοθέτες της κίνησης
3. Βρίσκονται σε πλήρη χαλάρωση
4. Εξαρτάται από την κινητική τους κατάσταση

Βιομηχανική

1) Ποια από τα παρακάτω ΔΕΝ ανταποκρίνονται στο σκοπό των συνδέσμων που βρίσκονται μέσα στις αρθρώσεις:

2) Ο γνωστικός χώρος της βιοκινητικής έρευνας ΔΕΝ περικλείει:

3) Οι διαρθρώσεις είναι οι αρθρώσεις στις οποίες παρατηρείται:

4) Κατά την εκτέλεση των κινήσεων οι ιδιαιτερότητες στην τεχνική ΔΕΝ οφείλονται:

5) Κατά την εκτέλεση των διαφόρων ασκήσεων ευλυγισίας - ευκαμψίας, ποια από τις ακόλουθες προτάσεις ΔΕΝ είναι σωστή:

6) Κατά την κάθετη πτώση (φάση προσγείωσης) ενός αθλητή αναπτύσσονται κυρίως δυνάμεις:

7) Η ελαστικότητα είναι η ιδιότητα του μυός να:

8) Οι στροφικές κινήσεις του κορμού πρέπει να πραγματοποιούνται:

9) Η αρχιτεκτονική των οστών του ισχίου ενός κολυμβητή και ενός αθλητή κουνγκ φου (που ασχολούνται αρκετά χρόνια με τα συγκεκριμένα αθλήματα)

10) Για την καλύτερη ανάπτυξη του μυοσκελετικού συστήματος, η προπόνηση των παιδιών προεφηβικής ηλικίας:

11) Κατά την κίνηση των διατάσεων γύρω από την άρθρωση ώμου όπως εμφανίζεται στην παρακάτω φωτογραφία, ποια από τις θέσεις εκτέλεσης της κίνησης είναι η ορθή;

13) Ποια από τα ακόλουθα ΔΕΝ αποτελεί δείκτη εξελικτικής πορείας των αθλητών

14) Κατά τον σχεδιασμό των προπονητικών προγραμμάτων για τις αναπτυξιακές ηλικίες 10-12 ετών, τα προπονητικά ερεθίσματα - επιβαρύνσεις θα πρέπει να είναι:

15) Κατά την προπονητική διαδικασία, οι ασκήσεις κιναίσθησης:

16) Για έναν αθλητή Wushu Kung Fu είναι σημαντικό η αναλογία μυϊκής δύναμης μεταξύ των ίδιων μυϊκών ομάδων των σύστηχων μελών (δεξιού και αριστερού σκέλους)

17) Κατά την φάση της ανύψωσης κατά την εκτέλεση ενός άλματος, εφαρμόζεται στις μυϊκές ομάδες των εκτεινόντων του γόνατος:

20) Κατά την προπονητική διαδικασία, οι ασκήσεις σε αθλούμενους ηλικίας 8 – 12 ετών:

22) Αδράνεια ενός σώματος ονομάζεται η χαρακτηριστική ιδιότητα των σωμάτων:

25) Με την εφαρμογή της ενεργητικής προθέρμανσης των μυών (ασκήσεις προθέρμανσης)

26) Ποιος από τους ακόλουθους ΔΕΝ αποτελεί βασικό λόγο που επιβάλλεται η Βιοκινητική ανάλυση στα διάφορα αθλήματα και την προπονητική διαδικασία:

29) Οι στροφικές κινήσεις του κορμού πρέπει να πραγματοποιούνται:

30) Κατά την προπόνηση με ασκήσεις κάμψης και έκτασης στην άρθρωση του αγκώνα:

32) Ποια είναι η πιο ορθή εκτέλεση της κίνησης (άρσης του βάρους);

35) Κατά την άσκηση της διάτασης των οπίσθιων μηριαίων:

36) Η ορθή εκτέλεση (με γνώμονα την μείωση κινδύνου τραυματισμού) κατά την άσκηση της έκτασης του πήχη προς τον κορμό πρέπει να πραγματοποιείται:

37) Κατά την άσκηση εκτέλεσης της κίνησης άρσης βαρών, όταν ο αθλητής είναι σε πάγκο όπως στην φωτογραφία:

38) Κατά την βύθιση του κορμού και τις κάμψεις - εκτάσεις γύρω από την άρθρωση του αγκώνα:

39) Κατά την άσκηση έλξεων του κορμού:

40) Κατά την σύσπαση των μυών οι ανταγωνιστές μύες: